Linux Certif

Toute la documentation sur la certification Linux LPI

mount

NAZWA

mount - montuj system plików

SK£ADNIA

mount [-lhV]

mount -a [-fFnrsvw] [-t typ_systemu]
mount [-fnrsvw] [-o opcje [,...]] urz±dzenie | katalog
mount [-fnrsvw] [-t typ_systemu] [-o opcje] urz±dzenie katalog

OPIS

Wszystkie pliki dostêpne w systemie UNIX s± zorganizowane w jednym wielkim drzewie, hierarchii plików, zakorzenionej w /. Pliki te mog± byæ po³o¿one na wielu urz±dzeniach. Polecenie mount umo¿liwia przy³±czenie systemu plików znajduj±cego siê na danym urz±dzeniu do wielkiego drzewa plików. Odwrotnie, polecenie umount(8) powoduje od³±czenie go.

Standardowa postaæ polecenia mount to

mount -t typ urz±dzenie katalog

Nakazuje j±dru, by przy³±czy³o system plików znaleziony na danym urz±dzeniu (które jest typu typ) w zadanym katalogu. Poprzednia zawarto¶æ (je¶li istnia³a) i w³a¶ciciel oraz prawa katalogu katalog staj± siê niewidzialne na czas przy³±czenia (zamontowania) nowego systemu plików. W tym czasie ¶cie¿ka katalog odnosi siê do korzenia systemu plików na podanym urz±dzeniu.

Trzy formy wywo³ania niczego faktycznie nie montuj±:

mount -h

wypisuje komunikat pomocy,

mount -V

wypisuje wersjê, a samo

mount [-l] [-t typ]

pokazuje listê wszystkich zamontowanych systemów plików (typu typ). Opcja -l ujmuje w zestawieniu równie¿ etykiety (ext2, ext3 i XFS). Patrz ni¿ej.

Od wersji 2.4.0 Linuksa mo¿liwe jest ponowne zamontowanie czê¶ci systemu plików w innym miejscu. S³u¿y do tego wywo³anie:

mount --bind stary_katalog nowy_katalog

System plików proc nie jest zwi±zany z ¿adnym urz±dzeniem specjalnym i podczas jego montowania zamiast nazwy urz±dzenia mo¿na u¿yæ dowolnego s³owa kluczowego, np. proc. (Zwyczajowy wybór none jest mniej udany: komunikat b³êdu `none busy' od umount mo¿e byæ myl±cy.)

Wiêkszo¶æ urz±dzeñ jest wskazywanych przez nazwê pliku (specjalnego urz±dzenia blokowego), jak np. /dev/sda1, lecz istniej± inne mo¿liwo¶ci. Na przyk³ad w wypadku montowania NFS, urz±dzenie mo¿e wygl±daæ tak: knuth.cwi.nl:/dir. Specjalne urz±dzenie blokowe mo¿na wskazaæ podaj±c etykietê wolumenu lub UUID (zob. opcje -L i -U poni¿ej).

Plik /etc/fstab (zobacz fstab(5)), mo¿e zawieraæ wiersze opisuj±ce, jakie urz±dzenia gdzie s± zazwyczaj montowane i przy u¿yciu jakich opcji. Plik ten mo¿e byæ u¿ywany na trzy sposoby:

(i) Polecenie

mount -a [-t typ]

(zwykle podawane w skryptach startowych) powoduje zamontowanie wszystkich systemów plików (danego typu) wymienionych w fstab, poza tymi, których wpisy zawieraj± s³owo kluczowe noauto. Podanie opcji -F spowoduje, ¿e mount siê rozdzieli na kilka procesów, tak ¿e systemy plików bêd± montowane równocze¶nie.

(ii) Podczas montowania systemu plików wymienionego w fstab, wystarczy podaæ tylko nazwê urz±dzenia lub tylko punkt montowania.

(iii) Tradycyjnie tylko superu¿ytkownik mo¿e montowaæ systemy plików. Jednak je¶li fstab w danym wierszu zawiera opcjê user, to ka¿dy mo¿e zamontowaæ odpowiadaj±cy temu wpisowi system plików.

Tak wiêc, je¶li mamy wiersz

/dev/cdrom /cd iso9660 ro,user,noauto,unhide

to dowolny u¿ytkownik mo¿e zamontowaæ system plików iso9660 umieszczony na CD-ROM-ie, pos³uguj±c siê poleceniem

mount /dev/cdrom

lub

mount /cd

Szczegó³y opisuje fstab(5). Tylko u¿ytkownik, który zamontowa³ system plików mo¿e ponownie go odmontowaæ. Je¿eli zachodzi potrzeba, by odmontowywaæ móg³ ka¿dy, w odpowiednim wierszu fstab nale¿y zamiast user wpisaæ users. Opcja owner przypomina opcjê user, poza tym, ¿e dany u¿ytkownik musi byæ w³a¶cicielem odpowiedniego pliku specjalnego. Jest przydatna np. w przypadku /dev/fd je¶li skrypt zg³oszeniowy (login script) czyni danego u¿ytkownika korzystaj±cego z konsoli w³a¶cicielem tego urz±dzenia.

Programy mount i umount opiekuj± siê list± obecnie zamontowanych systemów plików, znajduj±c± siê w pliku /etc/mtab. Je¶li nie podano argumentów dla mount, to wypisywana jest ta lista. Gdy zamontowany jest system plików proc (powiedzmy, ¿e w /proc), pliki /etc/mtab i /proc/mounts maj± bardzo podobn± zawarto¶æ. Pierwszy ma trochê wiêcej informacji, takich jak opcje montowania, lecz niekoniecznie jest aktualny. (zobacz opcjê -n poni¿ej). Mo¿liwe jest zast±pienie /etc/mtab dowi±zaniem symbolicznym do /proc/mounts, ale w ten sposób tracona jest czê¶æ danych, a szczególnie mniej wygodna bêdzie praca z urz±dzeniem loop.

OPCJE

Pe³ny zestaw opcji u¿ywanych przy wywo³ywaniu mount jest ustalany przez pobranie opcji dla danego systemu plików z fstab, a nastêpnie zastosowanie wszelkich opcji podanych argumentem -o, a na koniec opcji -r lub -w, o ile istniej±.

Opcje dostêpne dla polecenia mount:

-V

Wypisuje wersjê.

-h

Wypisuje komunikat pomocy.

-v

Tryb verbose (gadatliwy).

-p num

Je¿eli montowanie wymaga podania has³a, to jest ono czytane z deskryptora pliku num zamiast z terminala.

-a

Montuje wszystkie systemy plików (zadanych typów) ujête w fstab.

-F

(U¿yte w po³±czeniu z -a.) Dla ka¿dego urz±dzenia tworzy nowy proces równoleg³y mount. Powoduje to równoleg³y przebieg montowania ró¿nych urz±dzeñ lub ró¿nych serwerów NFS. Zalet± jest wiêksza szybko¶æ: tak¿e przekroczenia czasu dla NFS bêd± wyznaczane równolegle. Wad± jest to, ¿e montowania wykonywane s± w niezdefiniowanej kolejno¶ci. Nie mo¿na zatem zastosowaæ tej opcji do równoczesnego montowania /usr i /usr/spool.

-f

Powoduje wykonywanie wszystkiego poza faktycznym wywo³aniem funkcji systemowej. Je¶li nie jest to oczywiste: ,,udaje'' to montowanie systemu plików. W po³±czeniu z flag± -v przydaje siê do ustalenia, co usi³uje zrobiæ polecenie mount. Mo¿e byæ te¿ u¿ywana do dodawania wpisów dla urz±dzeñ, które zamontowano wcze¶niej z opcj± -n.

-l

Dok³ada etykiety ext2, ext3 i XFS do wyj¶cia wypisywanego przez mount. ¯eby opcja ta mog³a dzia³aæ, mount musi mieæ prawo odczytu urz±dzania dyskowego (np. suid root). Etykietê dla ext2 i ext3 nadaje siê za pomoc± narzêdzia e2label(8), za¶ dla XFS - stosuj±c xfs_admin(8).

-n

Montuje bez zapisywania w /etc/mtab. Jest to niezbêdne na przyk³ad gdy /etc znajduje siê na systemie plików tylko dla odczytu.

-s

Toleruje nieodpowiednie opcje montowania, zamiast koñczyæ pracê niepowodzeniem. Powoduje to ignorowanie opcji montowania, które nie s± obs³ugiwane przez dany system plików. Nie wszystkie systemy plików rozpoznaj± tê opcjê. Istnieje ona dla wspomo¿enia linuksowego automountera opartego na autofs.

-r

Montuje system plików w trybie tylko dla odczytu. Synonimem jest -o ro.

-w

Montuje system plików w trybie odczytu i zapisu. Tak jest domy¶lnie. Synonimem jest -o rw.

-L label

Montuje partycjê posiadaj±c± podan± etykietê label.

-U uuid

Montuje partycjê maj±c± podany uuid. Te dwie opcje wymagaj± istnienia pliku /proc/partitions (obecnego od wersji 2.1.116 Linuksa).

-t typ_systemu_plików

Argument wystêpuj±cy po -t jest u¿ywany do wskazania rodzaju systemu plików. Obecnie obs³ugiwane s± : adfs, affs, autofs, coda, coherent, cramfs, devpts, efs, ext, ext2, ext3, hfs, hpfs, iso9660, jfs, minix, msdos, ncpfs, nfs, ntfs, proc, qnx4, reiserfs, romfs, smbfs, sysv, tmpfs, udf, ufs, umsdos, vfat, xenix, xfs, xiafs. Zauwa¿, ¿e coherent, sysv i xenix s± równowa¿ne i ¿e xenix oraz coherent zostan± kiedy¶ usuniête --- nale¿y zamiast nich stosowaæ sysv. Od j±dra wersji 2.1.21 typy ext i xiafs ju¿ nie istniej±.

Dla wiêkszo¶ci typów, jedyne, co robi program mount, to po prostu wywo³uje funkcjê systemow± mount(2), i nie jest tu wymagana ¿adna szczegó³owa wiedza o danym systemie plików. Jednak¿e dla kilku typów (jak np. nfs, smbfs, ncpfs) konieczny jest niezaplanowany kod. Kod dla nfs jest wbudowany, ale smbfs i ncpfs maj± osobny program montuj±cy. ¯eby umo¿liwiæ jednolite traktowanie wszystkich typów, mount wywo³any z typem TYP uruchamia program /sbin/mount.TYP (je¶li takowy istnieje). Poniewa¿ rozmaite wersje programu smbmount maj± ró¿ne konwencje wywo³añ, byæ mo¿e /sbin/mount.smb bêdzie musia³ byæ skryptem pow³oki, który dobierze w³a¶ciwe wywo³anie.

Typ iso9660 jest domy¶lny. Je¶li nie poda siê opcji -t lub je¶li podany zostanie typ auto, to typ systemu plików bêdzie wyszukiwany w superbloku. (Obs³ugiwane s± adfs, bfs, cramfs, ext, ext2, ext3, hfs, hpfs, iso9660, jfs, minix, ntfs, qnx4, reiserfs, romfs, ufs, vxfs, xfs, xiafs) Je¶li test ten nie powiedzie siê, mount próbuje odczytaæ plik /etc/filesystems, lub je¶li on nie istnieje, /proc/filesystems. Wypróbowane zostan± wszystkie wymienione tam systemy plików, poza tymi które s± oznaczone jako "nodev" (np. devpts, proc i nfs).

Zauwa¿, ¿e auto mo¿e byæ przydatne dla montowanych przez u¿ytkownika dyskietek. Utworzenie pliku /etc/filesystems przydaje siê do zmiany kolejno¶ci rozpoznawania (np. do próbowania vfat przed msdos) lub w przypadku stosowania modu³u autoloadera. Uwaga: rozpoznawanie u¿ywa heurystyki (obecno¶æ odpowiedniej `magii') i mo¿e rozpoznaæ z³y rodzaj systemu plików.

Mo¿na podaæ wiêcej ni¿ jeden typ, w postaci listy rozdzielonej przecinkami. Lista typów systemów plików mo¿e byæ poprzedzona s³owem no aby okre¶liæ systemy plików, na których ¿adna akcja nie powinna byæ wykonywana. (Mo¿e to mieæ znaczenie z opcj± -a.)

Na przyk³ad, polecenie:

mount -a -t nomsdos,ext

montuje wszystkie systemy plików poza tymi, które s± typu msdos lub ext.

-o

Opcje podaje siê flag± -o, po której nastêpuje oddzielony przecinkami ci±g opcji. Niektóre z tych opcji s± u¿yteczne tylko je¶li pojawiaj± siê w pliku /etc/fstab. Poni¿sze opcje dotycz± dowolnego montowanego systemu plików (choæ nie ka¿dy z systemów plików faktycznie je honoruje, np. opcja sync obecnie wp³ywa tylko na ext2, ext3 i ufs):

async

Wszelkie operacje wej¶cia/wyj¶cia dla tego systemu plików powinny byæ wykonywane asynchronicznie.

atime

Przy ka¿dym siêgniêciu do pliku aktualizuje czas dostêpu zapisany w i-wê¼le. Tak jest domy¶lnie.

auto

System plików mo¿e byæ montowany opcj± -a.

defaults

U¿ywa opcji domy¶lnych: rw, suid, dev, exec, auto, nouser i async.

dev

Interpretuje specjalne urz±dzenia blokowe i znakowe na danym systemie plików.

exec

Zezwala na uruchamianie binariów.

noatime

Nie wykonuje aktualizacji czasu dostêpu w i-wê¼le po³o¿onym na tym systemie plików (np. w celu uzyskania szybszego dostêpu do bufora wiadomo¶ci, co przyspiesza dzia³anie serwerów grup dyskusyjnych).

noauto

Dany system plików mo¿e byæ montowany tylko jawnie (np. opcja -a nie spowoduje jego zamontowania).

nodev

Nie interpretuje specjalnych urz±dzeñ blokowych ani znakowych na systemie plików.

noexec

Nie pozwala na uruchamianie ¿adnych binariów z tego systemu plików. Opcja ta mo¿e byæ u¿yteczna dla serwera, który ma systemy plików zawieraj±ce binaria dla architektur innych ni¿ jego w³asna.

nosuid

Nie pozwala na dzia³anie bitów set-user-id i set-group-id. (Wygl±da na bezpieczn±, ale w rzeczywisto¶ci raczej taka nie jest je¶li zainstalowano suidperl(1).)

nouser

Zabrania zwyk³emu u¿ytkownikowi (tzn. innemu ni¿ root) montowania systemu plików. Tak jest domy¶lnie.

remount

Usi³uje ponownie zamontowaæ ju¿ zamontowany system plików. Czêsto u¿ywane do zmiany flag montowania systemu, szczególnie aby umo¿liwiæ zapis na systemach tylko dla odczytu. Nie zmienia urz±dzenia ani punktu montowania.

ro

Montuje system plików w trybie tylko dla odczytu.

rw

Montuje system plików w trybie odczytu i zapisu.

suid

Umo¿liwia dzia³anie bitom set-user-id i set-group-id.

sync

Wszelkie operacje wej¶cia/wyj¶cia dla tego systemu plików powinny byæ wykonywane synchronicznie.

user

Pozwala na zamontowanie tego systemu plików przez zwyk³ego u¿ytkownika. Opcja ta implikuje opcje noexec, nosuid, i nodev (chyba ¿e s± przes³aniane przez nastêpne opcje, jak w linii user,exec,dev,suid).

users

Pozwala ka¿demu u¿ytkownikowi na zamontowanie i odmontowanie tego systemu plików. Opcja ta implikuje opcje noexec, nosuid, i nodev (chyba ¿e s± przes³aniane przez nastêpne opcje, jak w linii user,exec,dev,suid).

encryption

Okre¶la u¿ywany algorymt kodowania. U¿ywane w po³±czeniu z opcj± loop.

keybits

Okre¶la rozmiar klucza u¿ywanego w algorytmie kodowania. U¿ywane w po³±czeniu z opcjami loop i encryption.

OPCJE MONTOWANIA SPECYFICZNE DLA RÓ¯NYCH SYSTEMÓW PLIKÓW

Nastêpuj±ce opcje stosuje siê tylko do okre¶lonych systemów plików. Uporz±dkowali¶my je wed³ug systemu plików. Wszystkie wystêpuj± po fladze -o.

Opcje montowania dla adfs

uid=warto¶æ i gid=warto¶æ

Ustawia w³a¶ciciela i grupê plików w danym systemie plików (domy¶lnie: uid=gid=0).

ownmask=warto¶æ i othmask=warto¶æ

Ustawia maskê praw dla, odpowiednio, 'w³a¶ciciela' i 'innych' (domy¶lnie, odpowiednio: 0700 i 0077). Zobacz tak¿e /usr/src/linux/Documentation/filesystems/adfs.txt.

Opcje montowania dla affs

uid=warto¶æ i gid=warto¶æ

Ustawia w³a¶ciciela i grupê korzenia systemu plików (domy¶lnie: uid=gid=0), lecz opcje uid lub gid bez podanej warto¶ci pobieraj± uid i gid bie¿±cego procesu).

setuid=warto¶æ i setgid=warto¶æ

Ustawia w³a¶ciciela i grupê wszystkich plików.

mode=warto¶æ

Ustawia prawa wszystkich plików na warto¶æ & 0777, nie zwa¿aj±c na oryginalne prawa. Dodaje prawa przeszukiwania dla katalogów, które maj± prawo odczytu. Warto¶æ jest podawana ósemkowo.

protect

Nie dopuszcza do zmian w bitach ochrony systemu plików.

usemp

Ustawia uid i gid korzenia systemu plików na uid i gid punktu montowania, a¿ do pierwszego sync lub umount, a potem kasuje tê opcjê. Dziwne...

verbose

Wypisuje informacjê o ka¿dym pomy¶lnym montowaniu.

prefix=napis

Przedrostek u¿ywany przed nazw± wolumenu, przy pod±¿aniu za dowi±zaniem.

volume=napis

Przedrostek (d³ugo¶ci najwy¿ej 30), u¿ywany przed '/' przy pod±¿aniu za dowi±zaniem symbolicznym.

reserved=warto¶æ

(Domy¶lnie: 2.) Liczba nieu¿ytkowanych bloków na pocz±tku urz±dzenia.

root=warto¶æ

Podaje jawnie lokalizacjê bloku korzenia (root block).

bs=warto¶æ

Podaje rozmiar bloku. Dozwolone warto¶ci to 512, 1024, 2048, 4096.

grpquota / noquota / quota / usrquota

Opcje te s± przyjmowane, lecz s± ignorowane. (Jednak¿e narzêdzia przydzia³ów dyskowych (quota) mog± reagowaæ na takie ³añcuchy w /etc/fstab.)

Opcje montowania dla coherent

Brak.

Opcje montowania dla devpts

devpts jest pseudosystemem plików, tradycyjnie montowanym w /dev/pts. W celu uzyskania pseudoterminala, proces otwiera /dev/ptmx. Jest mu wówczas udostêpniany numer pseudoterminala; podporz±dkowany pseudoterminal jest dostêpny jako /dev/pts/<numer>.

uid=warto¶æ i gid=warto¶æ

Ustawia w³a¶ciciela lub grupê nowotworzonych PTY wed³ug zadanych warto¶ci. Je¶li nie podano ¿adnych, to zostan± nadane UID i GID procesu tworz±cego. Na przyk³ad, je¶li mamy grupê tty o GID=5, to gid=5 spowoduje, ¿e nowotworzone PTY bêd± nale¿eæ do grupy tty.

mode=warto¶æ

Nadaje trybowi nowotworzonych PTY zadan± warto¶æ. Domy¶lnie jest to 0600. Warto¶æ mode=620 i gid=5 powoduje, ¿e dla nowoutworzonych PTY bêdzie domy¶lnie "mesg y".

Opcje montowania dla ext

Brak. Zauwa¿, ¿e system plików `ext' jest przedawniony. Nie u¿ywaj go. Od Linuksa wersji 2.1.21 kod ¼ród³owy j±dra nie zawiera ju¿ extfs.

Opcje montowania dla ext2

System plików `ext2' jest standardowym systemem plików Linuksa. Z powodu b³êdu j±dra, mo¿e byæ montowany z dowolnymi opcjami montowania (poprawiono w Linuksie 2.0.4).

bsddf / minixdf

Ustala zachowanie dla funkcji systemowej statfs. Zachowanie minixdf to zwracanie w polu f_blocks ca³kowitej ilo¶æ bloków systemu plików, podczas gdy zachowaniem bsddf (które jest domy¶lne) jest odejmowanie nadmiarowych bloków u¿ywanych przez ext2 i niedostêpnych dla przechowywania plików. Tak wiêc

% mount /k -o minixdf; df /k; umount /k

Filesystem   1024-blocks  Used Available Capacity Mounted on

/dev/sda6      2630655   86954  2412169      3%   /k

% mount /k -o bsddf; df /k; umount /k

Filesystem   1024-blocks  Used Available Capacity Mounted on

/dev/sda6      2543714      13  2412169      0%   /k

(Zauwa¿, ¿e ten przyk³ad pokazuje, ¿e mo¿na dodaæ opcje wiersza poleceñ do opcji podanych w /etc/fstab.)

check / check=normal / check=strict

Ustawia poziom sprawdzania. Gdy ustawiona jest przynajmniej jedna z tych opcji (a check=normal jest ustawiane domy¶lnie), podczas montowania sprawdzane s± i-wêz³y i bitmapy bloków (co na du¿ym dysku mo¿e zabraæ pó³ minuty lub co¶ ko³o tego i jest raczej nieprzydatne). Przy dok³adnym (strict) sprawdzaniu, dealokacja bloków sprawdza, czy blok do zwolnienia le¿y w strefie danych.

check=none / nocheck

Bez sprawdzania. Tak jest szybko. Najnowsze j±dra nie maj± ju¿ opcji sprawdzania - kontrola za pomoc± e2fsck(8). ma wiêcej sensu.

debug

Wypisuje informacje diagnostyczne przy ka¿dym (re)montowaniu.

errors=continue / errors=remount-ro / errors=panic

Definiuje zachowanie przy napotkaniu b³êdu. (Albo ignoruje b³êdy, zaznaczaj±c tylko system plików jako b³êdny i kontynuuj±c, albo ponownie montuje system plików na tylko do odczytu, albo panikuje i zatrzymuje system.) Domy¶lne ustawienie jest wpisane w superbloku systemu plików i mo¿e byæ zmienione za pomoc± tune2fs(8).

grpid lub bsdgroups / nogrpid lub sysvgroups

Opcje te definiuj±, jaki identyfikator grupy (gid) otrzyma nowo utworzony plik. Gdy ustawiony jest grpid, to pobiera gid katalogu, w którym jest utworzony; w przeciwnym wypadku (domy¶lnie) bierze fsgid bie¿±cego procesu, chyba ¿e katalog ma ustawiony bit setgid, wówczas pobiera gid katalogu rodzicielskiego i dodatkowo otrzymuje bit setgid, je¶li sam jest katalogiem.

resgid=n i resuid=n

System plików ext2 rezerwuje pewn± ilo¶æ wolnego miejsca (domy¶lnie 5%, zobacz mke2fs(8) i tune2fs(8)). Opcje te okre¶laj±, kto mo¿e u¿ywaæ zarezerwowanych bloków. (Ogólnie: ka¿dy, kto ma podany uid lub nale¿y do podanej grupy.)

sb=n

Zamiast bloku 1, jako superbloku u¿ywa bloku n. Mo¿e to byæ przydatne, gdy system plików zosta³ uszkodzony. Zazwyczaj kopie superbloku znajduj± siê co 8192 bloków: w bloku 1, 8193, 16385, ... (Dlatego na du¿ym systemie plików istniej± setki, lub nawet tysi±ce kopii superbloku. Od wersji 1.08, mke2fs ma opcjê -s (sparse superblock), redukuj±c± liczbê zapasowych superbloków, a od wersji 1.15 jest ona domy¶lna. Zauwa¿, ¿e mo¿e to oznaczaæ, ¿e systemy plików typu ext2 stworzone przez nowe mke2fs nie mog± byæ montowane do zapisu pod Linuksem 2.0.*.) Liczba bloków podawana jest w jednostkach 1k. Dlatego, aby u¿yæ logicznego bloku 32768 na systemie plików z blokami o rozmiarze 4k, nale¿y podaæ "sb=131072".

grpquota / noquota / quota / usrquota

Opcje te s± przyjmowane, lecz ignorowane.

nouid32

Wy³±cza 32-bitowe UID-y i GID-y w celu zachowania zgodno¶ci ze starszymi j±drami, które przechowuj± i oczekuj± warto¶ci 16-bitowych.

Opcje montowania dla ext3

System plików `ext3' jest wersj± systemu ext2, uzupe³nion± o dziennik (journal). Przyjmuje takie same opcje jak ext2 oraz dodatkowo:

journal=update

Aktualizuje dziennik systemu plików ext3 do obecnego formatu.

journal=inum

Je¿eli dziennik ju¿ istnieje, ta opcja jest ignorowana. W przeciwnym wypadku, okre¶la numer i-wêz³a, który reprezentuje dziennik systemu plików ext3; ext3 utworzy nowy dziennik, nadpisuj±c star± zawarto¶æ pliku, który zajmujê i-wêze³ o numerze inum.

noload

Podczas montowania nie ³aduje dziennika systemu plików ext3.

data=journal / data=ordered / data=writeback

Okre¶la tryb zapisywania dziennika dla plików. Dziennik dla metadanych zawsze jest tworzony.

journal

Wszystkie dane s± zapisywane do dziennika zanim zostan± zapisane do g³ównego systemu plików.

ordered

Domy¶lny tryb. Wszystkie dane s± zapisywane bezpo¶rednio do g³ównego systemu plików zanim ich metadane zostan± zapisane do dziennika.

writeback

Nie jest zachowywany porz±dek danych - mog± one zostaæ zapisane do g³ównego systemu plików po zapisaniu metadanych do dziennika. Data ordering is not preserved - data may be written into the main file system after its metadata has been committed to the journal. Chodz± s³uchy, ¿e jest to opcja zapewniaj±ca najwiêksz± wydajno¶æ. Zachowuje integralno¶æ systemu plików, jednak¿e po krachu systemu i odtwarzaniu dziennika w plikach mog± siê pojawiæ stare dane.

Opcje montowania dla fat

(Uwaga: fat nie jest odrêbnym rodzajem systemu plików, ale wspóln± czê¶ci± systemów plików msdos, umsdos i vfat.)

blocksize=512 / blocksize=1024 / blocksize=2048

Ustawia rozmiar bloku (domy¶lnie 512).

uid=warto¶æ i gid=warto¶æ

Ustawia w³a¶ciciela i grupê wszystkich plików (domy¶lnie: uid i gid bie¿±cego procesu).

umask=warto¶æ

Ustawia umask (maskê bitow± praw, które nie wystêpuj±). Domy¶lnie przyjmuje siê warto¶æ umask bie¿±cego procesu. Warto¶æ jest podawana ósemkowo.

check=warto¶æ

Mo¿na wybraæ trzy stopnie:

r[elaxed]

Akceptowane i równowa¿ne sobie s± zarówno wielkie, jak i ma³e litery. Czê¶ci d³ugich nazw s± obcinane (np. verylongname.foobar staje siê verylong.foo), pocz±tkowe i wtr±cone spacje s± akceptowane jako czê¶æ nazwy (nazwa i rozszerzenie).

n[ormal]

Podobnie jak "relaxed", lecz wiele znaków specjalnych (jak *, ?, <, spacje, itp.) jest odrzucanych. Tak jest domy¶lnie.

s[trict]

Jak "normal", lecz nazwy nie mog± zawieraæ d³ugich czê¶ci i znaków specjalnych, które czasem s± u¿ywane pod Linuksem, lecz nie s± akceptowane przez MS-DOS (+, =, spacje itp.)

codepage=warto¶æ

Ustawia stronê kodow± do konwersji znaków krótkiej nazwy w systemach plików FAT i VFAT. Domy¶lnie stosowana jest strona kodowa 437.

conv=b[inary] / conv=t[ext] / conv=a[uto]

System plików fat mo¿e dokonywaæ konwersji CRLF<-->NL (format tekstowy MS-DOS na format tekstowy UNIX) w j±drze. Dostêpne s± nastêpuj±ce tryby konwersji:

binary

brak konwersji. Domy¶lne.

text

Konwersja CRLF<-->NL wykonywana dla wszystkich plików.

auto

Konwersja CRLF<-->NL dla wszystkich plików, które nie maj± "ogólnie znanego rozszerzenia binarnego". Listê znanych rozszerzeñ mo¿na znale¼æ na pocz±tku fs/fat/misc.c (w wersji 2.0, na li¶cie s±: exe, com, bin, app, sys, drv, ovl, ovr, obj, lib, dll, pif, arc, zip, lha, lzh, zoo, tar, z, arj, tz, taz, tzp, tpz, gz, tgz, deb, gif, bmp, tif, gl, jpg, pcx, tfm, vf, gf, pk, pxl, dvi).

Programy, które dokonuj± obliczonych lseek-ów, nie bêd± zadowolone z konwersji. Niektórzy ludzie utracili dane przez tê translacjê. Strze¿cie siê!

Dla systemów zamontowanych w trybie binarnym, dostêpne s± narzêdzia konwersji (fromdos/todos).

cvf_format=modu³

Wymusza na sterowniku stosowanie modu³u CVF (Compressed Volume File) cvf_modu³ zamiast automatycznego wykrywania. Je¿eli j±dro obs³uguje kmod, to opcja cvf_format=xxx steruje tak¿e ³adowaniem na ¿±danie modu³u CVF.

cvf_option=opcja

Opcja przekazywana do modu³u CVF.

debug

W³±cza flagê debug. Wypisana zostanie wersja i lista parametrów systemu plików (te dane wypisywane s± te¿ je¶li parametry s± niespójne).

fat=12 / fat=16 / fat=32

Okre¶la fat 12-, 16- lub 32-bitowy. To przes³ania procedurê automatycznego wykrywania typu FAT. U¿ywaj ostro¿nie!

iocharset=warto¶æ

Zestaw znaków u¿ywany do konwersji miêdzy znakami 8-bitowymi a 16-bitowymi znakami Unikodu. Domy¶lnym jest iso8859-1. D³ugie nazwy plików s± przechowywane na dysku w formacie Unicode.

quiet

W³±cza flagê quiet (cicho). Próby chown lub chmod nie zwracaj± b³êdów, chocia¿ siê nie udaj±. U¿ywaj ostro¿nie!

sys_immutable, showexec, dots, nodots, dotsOK=[yes|no]

Ró¿ne bezmy¶lne próby wymuszenia konwencji Uniksa lub DOS-u na systemie plików FAT.

Opcje montowania dla hpfs

uid=warto¶æ i gid=warto¶æ

Ustawia w³a¶ciciela i grupê wszystkich plików (domy¶lnie: uid i gid bie¿±cego procesu).

umask=warto¶æ

Ustawia umask (maskê bitow± praw, które nie wystêpuj±). Domy¶lnie u¿ywany jest umask bie¿±cego procesu. Warto¶æ podawana jest ósemkowo.

case=lower / case=asis

Konwertuje wszystkie nazwy plików na ma³e litery lub pozostawia bez zmian. (Domy¶lnie: case=lower.)

conv=binary / conv=text / conv=auto

Dla conv=text, usuwa losowe znaki CR (konkretnie wszystkie, po których wystêpuje NL) podczas odczytu pliku. Dla conv=auto, wybiera mniej lub bardziej losowo miêdzy conv=binary i conv=text. Dla conv=binary, po prostu czyta to, co jest w pliku. Tak jest domy¶lnie.

nocheck

Nie przerywa montowania gdy zawiod± pewne kontrole spójno¶ci.

Opcje montowania dla iso9660

Normalne nazwy plików iso9660 pojawiaj± siê w formacie 8.3 (tzn. wystêpuj± DOS-owe ograniczenia d³ugo¶ci nazw plików), a w dodatku wszystkie znaki pisane s± wielkimi literami. Poza tym nie ma pola w³a¶ciciela, ochrony, liczby dowi±zañ, zastrze¿eñ dla urz±dzeñ znakowych/blokowych, itd.

Rozszerzeniem iso9660 jest Rock Ridge, który udostêpnia wszystkie te uniksopodobne w³a¶ciwo¶ci. Najpro¶ciej mówi±c, dla ka¿dego wpisu katalogowego istniej± w nim rozszerzenia, które uzupe³niaj± wszystkie informacje. Gdy u¿ywane jest Rock Ridge, system plików jest nieodró¿nialny od normalnego uniksowego systemu plików (poza tym, ¿e jest tylko do odczytu, oczywi¶cie).

norock

Wy³±cza korzystanie z rozszerzeñ Rock Ridge, nawet je¶li s± dostêpne. Zob. map.

nojoliet

Wy³±cza korzystanie z rozszerzeñ Joliet firmy Microsoft, nawet je¶li s± dostêpne. Zob. map.

check=r[elaxed] / check=s[trict]

Z check=relaxed, nazwa pliku przed dokonywaniem podgl±du jest najpierw przekszta³cana na ma³e litery. Prawdopodobnie ma to znaczenie tylko razem z norock i map=normal. (Domy¶lnie: check=strict.)

uid=warto¶æ i gid=warto¶æ

Nadaje wszystkim plikom systemu plików wskazany identyfikator u¿ytkownika i grupy, byæ mo¿e przes³aniaj±c informacje znalezione w rozszerzeniach Rock Ridge. (Domy¶lnie: uid=0,gid=0.)

map=n[ormal] / map=o[ff] / map=a[corn]

Dla wolumenów typu innego ni¿ Rock Ridge, normalna translacja nazwy odwzorowuje wielkie litery ASCII na ma³e, porzuca koñcz±ce `;1' i zamienia `;' na `.'. Z map=off nie jest dokonywana konwersja nazw. Zobacz norock. (Domy¶lnie: map=normal.) map=acorn jest podobne do map=normal, ale stosuje tak¿e rozszerzenia Acorn, je¶li wystêpuj±.

mode=warto¶æ

Dla wolumenów typu innego ni¿ Rock Ridge, nadaje wszystkim plikom wskazane prawa. (Domy¶lnie: prawa dla odczytu dla wszystkich.) Od Linuksa 2.1.37 nie trzeba ju¿ podawaæ trybu dziesiêtnie. (Tryb ósemkowy jest wskazywany przez 0 na pocz±tku).

unhide

Pokazuje równie¿ pliki ukryte i zwi±zane.

block=[512|1024|2048]

Ustawia rozmiar bloku we wskazanym wolumenie. (Domy¶lnie: block=1024.)

conv=a[uto] / conv=b[inary] / conv=m[text] / conv=t[ext]

(Domy¶lnie: conv=binary.) Od Linuksa 1.3.54 opcja ta ju¿ nie dzia³a. (A niebinarne ustawienia bywa³y bardzo niebezpieczne, czêsto prowadzi³y do milcz±cego niszczenia danych).

cruft

Je¶li starszy bajt d³ugo¶ci pliku zawiera inne ¶mieci, warto ustawiæ tê opcjê montowania, aby by³ ignorowany. Powoduje to, ¿e maksymalny rozmiar pliku nie mo¿e byæ wiêkszy ni¿ 16MB. Opcja `cruft' jest ustawiana automatycznie je¶li ca³y CDROM ma dziwny rozmiar (ujemny lub wiêkszy ni¿ 800 MB). Jest te¿ ustawiana, gdy numery sekwencyjne wolumenu s± inne ni¿ 0 lub 1.

session=x

Wybiera numer sesji na CD wielosesyjnych. (Od 2.3.4.)

sbsector=xxx

Sesja zaczyna siê od sektora xxx. (Od 2.3.4.)

Opcje montowania dla miniksa

Brak.

Opcje montowania dla msdos

Zobacz opcje dla FAT. Je¶li system plików msdos wykryje niespójno¶æ, zg³asza b³±d i ustawia system plików na tylko dla odczytu. System plików mo¿e byæ znowu dostêpny do zapisu przez ponowne zamontowanie.

Opcje montowania dla ncp

Tak jak przy nfs, implementacja ncp oczekuje binarnego argumentu (struct ncp_mount_data) funkcji systemowej mount. Argument ten jest konstruowany przez ncpmount(8), a bie¿±ca wersja mount (2.6h) nic nie wie o ncp.

Opcje montowania dla nfs

Zamiast tekstowych napisów opcji, przetwarzanych przez j±dro, system plików nfs oczekuje binarnych argumentów typu struct nfs_mount_data. Program mount sam z siebie przetwarza nastêpuj±ce opcje (postaci `cecha=warto¶æ') i wstawia je do wymienionej struktury: rsize=n, wsize=n, timeo=n, retrans=n, acregmin=n, acregmax=n, acdirmin=n, acdirmax=n, actimeo=n, retry=n, port=n, mountport=n, mounthost=nazwa, mountprog=n, mountvers=n, nfsprog=n, nfsvers=n, namlen=n. Opcja addr=n jest akceptowana, lecz ignorowana. Rozpoznawane s± równie¿ nastêpuj±ce opcje logiczne, które mog± byæ poprzedzane s³owem no: bg, fg, soft, hard, intr, posix, cto, ac, tcp, udp, lock. Szczegó³y mo¿na znale¼æ w nfs(5).

Szczególnie u¿yteczne opcje obejmuj±

rsize=8192,wsize=8192

Uczyni to po³±czenie nfs du¿o szybszym ni¿ z domy¶lnym buforem wielko¶ci 1024. (NFSv2 nie dzia³a z wiêkszymi warto¶ciami rsize i wsize.)

hard

Program siêgaj±cy do pliku na zamontowanym systemie plików NFS zawiesi siê, gdy serwer padnie. Procesu takiego nie da siê przerwaæ ani zabiæ, chyba ¿e podano równie¿ intr. Gdy serwer NFS stanie siê znowu aktywny, program bêdzie kontynuowa³ bez przeszkód od miejsca, w którym by³. Prawdopodobnie tego w³a¶nie chcesz.

soft

Opcja ta pozwala j±dru na koñczenie prób po up³yniêciu zadanego limitu czasu (timeout) je¶li serwer nfs nie odpowiada przez jaki¶ czas. Czas podaje siê za pomoc± timeo=time. Opcja ta jest u¿yteczna, je¶li serwer nfs czasem nie odpowiada lub jest w trakcie ponownego uruchamiania w momencie gdy jaki¶ proces próbuje uzyskaæ le¿±cy na nim plik. Zwykle po prostu powoduje mnóstwo k³opotów.

nolock

Nie stosuje blokowania. Nie uruchamia procesu lockd(8).

Opcje montowania dla ntfs

iocharset=nazwa

Zestaw znaków stosowany przy zwracaniu nazw plików. W przeciwieñstwie do VFAT, NTFS eliminuje nazwy zawieraj±ce znaki nie daj±ce siê przekszta³ciæ.

utf8

Do konwersji nazw plików stosuje UTF-8.

uni_xlate=[0|1|2]

Dla 0 (lub `no' albo `false') nie u¿ywa specjalnych kodowania nieznanych znaków Unikodu. Dla 1 (lub `yes' albo `true') lub 2 u¿ywa 4-bajtowych sekwencji specjalnych w stylu vfat zaczynaj±cych siê od ":". Liczba 2 oznacza kodowanie little-endian, a 1 - kodowanie big-endian z odwróconymi bajtami.

posix=[0|1]

je¶li jest w³±czone (posix=1), to system plików rozró¿nia wielkie i ma³e litery. Nazwy zastêpcze 8.3 s± przedstawiane jako dowi±zania twarde, a nie pomijane.

uid=warto¶æ, gid=warto¶æ i umask=warto¶æ

Ustawia prawa plików dla danego systemu. Domy¶lnie ich w³a¶cicielem jest root i nikt inny nie mo¿e ich czytaæ.

Opcje montowania dla systemu proc

uid=warto¶æ i gid=warto¶æ

Opcje te s± rozpoznawane, lecz o ile wiem, nie maj± ¿adnego efektu.

Opcje montowania dla reiserfs

Opcje montowania systemu reiserfs s± bardziej dok³adnie opisane pod adresem http://www.namesys.com/mount-options.html.

conv

Mówi wersji 3.6 oprogramowania reiserfs, aby zamontowa³a wersjê 3.5 systemu plików, u¿ywaj±c formatu 3.6 dla nowoutworzonych plików. Ten system plików nie bêdzie ju¿ zgodny z wersj± 3.5 narzêdzi reiserfs.

hash=rupasov / hash=tea / hash=r5 / hash=detect

Wybiera funkcjê mieszaj±c± (haszuj±c±) do znajdowania plików w katalogach.

rupasov

Funkcja haszuj±ca autorstwa Yury Yu. Rupasova. Jest szybka i zachowuje lokalizacjê, mapuj±c nazwy plików bliskie w porz±dku leksykograficznym na bliskie sobie warto¶ci funkcji. Z powodu wysokiego prawdopodobieñstwa kolizji w haszowaniu, ta opcja nie powinna byæ u¿ywana.

tea

Funkcja Davis-Meyera zaimplementowana przez Jeremy'ego Fitzhardinge'a. U¿ywa mieszania permutuj±cego bity w nazwie pliku. Wykazuje du¿± losowo¶æ wyników i teoretycznie ma³e prawdopodobieñstwo kolizji. Mo¿e byæ u¿ywana, je¿eli funkcja r5 powoduje b³êdy EHASHCOLLISION.

r5

Zmodyfikowana wersja funkcji rupasov. U¿ywana domy¶lnie i jest najlepszym wyborem, je¿eli system plików nie zawiera du¿ych katalogów i niezwyk³ych nazw plików.

detect

Powoduje, ¿e mount wykryje, która funkcja mieszaj±ca jest u¿ywana, sprawdzaj±c w³a¶nie montowany system plików, i zapisze tê informacjê w superbloku systemu reiserfs. Ta opcja jest u¿yteczna przy pierwszym montowaniu systemu plików o starym formacie.

hashed_relocation

Stroi mechanizm przydzielania bloków. Mo¿e powodowaæ w pewnych okoliczno¶ciach poprawienie wydajno¶ci systemu.

no_unhashed_relocation

Stroi mechanizm przydzielania bloków. Mo¿e powodowaæ w pewnych okoliczno¶ciach poprawienie wydajno¶ci systemu.

noborder

Wy³±cza algorytm przydzielania granicznego wymy¶lony przez Yury'ego Yu. Rupasova. Mo¿e powodowaæ w pewnych okoliczno¶ciach poprawienie wydajno¶ci systemu.

nolog

Wy³±cza dziennik. Mo¿e w pewnych sytuacjach spowodowaæ nieznaczne podniesienie wydajno¶ci systemu kosztem utracenia szybkiego odzyskiwania danych po krachu systemu. Nawet je¶li ta opcja jest w³±czona, reiserfs wci±¿ przeprowadza wszystkie operacje zwi±zane z dziennikiem, ale go nie zapisuje. Prace przy implementacji opcji nolog wci±¿ trwaj±.

notail

Domy¶lnie reiserfs przechowuje ma³e pliki i `koñcówki plików' bezpo¶rednio w swoim drzewie. Jest to zachowanie myl±ce dla nie których narzêdzi u¿ytkowych takich jak LILO(8). Ta opcja wy³±cza pakowanie plików do drzewa.

replayonly

Powtarza transakcje zapisane w dzienniku, ale nie montuje systemu plików. G³ównie u¿ywane przez reiserfsck.

resize=liczba

Opcje remontowania, która pozwala na rozszerzenie partycji reiserfs. Z t± opcj± reiserfs przyjmuje, ¿e na urz±dzeniu jest liczba bloków. Opcja jest u¿ywana z urz±dzeniami zarz±dzanymi przez mened¿era logicznych woluminów (LVM). Istniej specjalne narzêdzie resizer, które mo¿na pobraæ z ftp://ftp.namesys.com/pub/reiserfsprogs.

Opcje montowania dla romfs

Brak.

Opcje montowania dla systemu smb

Tak jak nfs, implementacja smb oczekuje binarnego argumentu (struct smb_mount_data) do funkcji systemowej mount. Argument ten jest konstruowany przez smbmount(8) a bie¿±ca wersja mount (2.9w) nie wie nic o smb.

Opcje montowania dla sysv

Brak.

Mount options for tmpfs

Poni¿sze parametry akceptuj± przyrostek k, m lub g dla Ki, Mi, Gi (binarne kilo, mega oraz giga) i mog± byæ zmienione w czasie ponownego montowania.

size=nbytes

Nadpisuje domy¶lny rozmiar sustemu plików. Rozmiar mo¿e byæ podany w bajtach i jest zaokr±glany do stron. Domy¶ln± warto¶ci± jest po³owa rozmiaru pamiêci.

nr_blocks=

Ustawia liczbê bloków.

nr_inodes=

Ustawia liczbê wêz³ów.

mode=

Okre¶la pocz±tkowe prawa dostêpu g³ównego katalogu.

Opcje montowania dla udf

gid=

Ustawia domy¶ln± grupê.

umask=

Ustawia domy¶lne umask.

uid=

Ustawia domy¶lnego u¿ytkownika.

unhide

Pokazuje pliki, które inaczej by³yby ukryte.

undelete

Pokazuje na listach pliku usuniête.

strict

Ustawia ¶cis³± zgodno¶æ (nieu¿ywane).

utf8

(nieu¿ywane).

iocharset

(nieu¿ywane).

bs=

Ustawia rozmiar bloku. (Mo¿e nie dzia³aæ, chyba ¿e 2048.)

novrs

Pomija rozpoznawanie numeru sekwencyjnego wolumenu.

session=

Ustawia sesjê CD-ROM licz±c od 0. Domy¶lnie: ostatnia sesja.

anchor=

Przes³ania po³o¿enie standardowego zakotwiczenia (anchor). Domy¶lnie: 256.

volume=

Przes³ania po³o¿enie VolumeDesc. (nieu¿ywane)

partition=

Przes³ania po³o¿enie PartitionDesc. (nieu¿ywane)

lastblock=

Ustawia ostatni blok systemu plików.

fileset=

Przes³ania po³o¿enie bloku zestawu plików (fileset block). (nieu¿ywane)

rootdir=

Przes³ania po³o¿enie katalogu g³ównego). (nieu¿ywane)

Opcje montowania dla ufs

ufstype=warto¶æ

UFS jest systemem plików szeroko wykorzystywanym w ró¿nych systemach operacyjnych. Problem stanowi± ró¿nice pomiêdzy implementacjami. Cechy niektórych z nich s± nieudokumentowane, tak wiêc trudno rozpoznaæ automatycznie typ ufs. Z tego powodu u¿ytkownik musi okre¶liæ typ ufs za pomoc± opcji montowania. Mo¿liwe warto¶ci to:

old

Stary format ufs, jest to typ domy¶lny, tylko do odczytu.

44bsd

Dla systemów plików utworzonych przez system typu BSD (NetBSD,FreeBSD,OpenBSD).

sun

Dla systemów plików utworzonych przez SunOS lub Solaris na komputerze Sparc.

sunx86

Dla systemów plików utworzonych przez Solaris na x86.

nextstep

Dla systemów plików utworzonych przez NeXTStep (na stacji roboczej NeXT) (obecnie tylko do odczytu).

nextstep-cd

Dla CD-ROM-ów NextStep (block_size == 2048), tylko do odczytu.

openstep

Dla systemów plików utworzonych przez OpenStep (obecnie tylko do odczytu).

onerror=warto¶æ

Ustala zachowanie w przypadku b³êdu:

panic

Je¶li napotkano b³±d, powoduje panikê j±dra.

[lock|umount|repair]

Te opcje montowania teraz nic nie robi±: po napotkaniu b³êdu wypisuj± tylko komunikat na konsoli.

Opcje montowania dla umsdos

Zobacz opcje dla msdos. Opcja dotsOK jest jawnie ubijana przez umsdos.

Opcje montowania dla vfat

Przede wszystkim, rozpoznawane s± wszystkie opcje dla fat. Opcja dotsOK jest jawnie ubijana przez vfat. Pnadto istniej±

uni_xlate

T³umaczy nieobs³ugiwane znaki Unikodu na specjalne sekwencje unikowe. To umo¿liwia wykonywanie kopii zapasowych i odtwarzanie plików o nazwach, utworzonych ze znakami Unikodu. Bez tej opcji, w wypadku braku mo¿liwo¶ci konwersji u¿ywane jest '?'. Znakiem unikowym jest ':', poniewa¿ na systemie vfat jest w innych wypadkach niedozwolony. Sekwencja specjalna, która by³aby u¿yta dla znaku u, gdzie u jest znakiem Unikodu to: ':', (u & 0x3f), ((u>>6) & 0x3f), (u>>12).

posix

Pozwala, by dwa pliki mia³y nazwy ró¿ni±ce siê tylko wielko¶ci± liter.

nonumtail

Zanim zacznie próbowaæ nazwa~nr.roz najpierw próbuje zrobiæ krótk± nazwê bez numeru kolejnego.

utf8

UTF8 jest systemem plików bezpiecznego 8-bitowego kodowania Unikodu, który jest wykorzystywany przez konsolê. T± opcj± mo¿na go w³±czyæ dla danego systemu plików. Je¶li zostanie ustawione `uni_xlate', UTF8 jest wy³±czane.

Opcje montowania dla xenixa

Brak.

Opcje montowania dla xfs

biosize=rozmiar

Ustawia preferowany rozmiar buforowanego wej¶cia/wyj¶cia (domy¶lnie 64K). rozmiar musi byæ wyra¿ony jako logarytm (o podstawie 2) po¿±danego rozmiaru I/O. Poprawnymi warto¶ciami tej opcji s± 14 do 16, w³±cznie (tzn. 16K, 32K i 64K bajtów). Na komputerach z 4K rozmiarem strony, 13 (8K bajtów) jest równie¿ poprawnym rozmiarem. Preferowany rozmiar buforowanego I/O mo¿na te¿ zmieniaæ dla poszczególnych plików, korzystaj±c z funkcji systemowej ioctl(2).

dmapi / xdsm

W³±cza wyró¿nione zdarzenia DMAPI (Data Management API).

logbufs=warto¶æ

Ustala liczbê buforów pamiêciowych dziennika (in-memory log buffers). Poprawne s± liczby z zakresu 2-8, w³±cznie. Domy¶lna warto¶æ to 8 buforów dla systemów plików z blokiem o rozmiarze 64K, 4 bufory dla systemów o bloku 32K, 3 bufory dla systemów o bloku 16K, i 2 bufory dla wszystkich innych konfiguracji. Zwiêkszanie liczby buforów mo¿e poprawiæ wydajno¶æ przy niektórych obci±¿eniach roboczych kosztem pamiêci wykorzystywanej na dodatkowe bufory i zwi±zane z nimi struktury steruj±ce.

logbsize=warto¶æ

Ustawia wielko¶æ ka¿dego z buforów pamiêciowych dziennika (in-memory log buffers). Poprawne warto¶ci to 16384 (16K) i 32768 (32K). Domy¶lna warto¶æ dla komputerów o wiêcej ni¿ 32MB pamiêci to 32768, komputery o mniejszej pamiêci stosuj± domy¶lnie 16384.

logdev=urz±dzenie i rtdev=urz±dzenie

U¿ywa zewnêtrznego dziennika (rejestru metadanych) i/lub urz±dzenia czasu rzeczywistego. System plików XFS ma do trzech czê¶ci: sekcji danych, sekcji dziennika i sekcji czasu rzeczywistego. Sekcja czasu rzeczywistego jest opcjonalna, a sekcja dziennika mo¿e byæ osobna od sekcji danych albo mo¿e byæ w niej zawarta. Bli¿sze informacje podaje xfs(5).

noalign

Alokacja danych nie bêdzie wyrównywana na granicach jednostki paskowej (stripe unit).

noatime

Podczas odczytu pliku nie s± aktualizowane znaczniki czasu dostêpu.

norecovery

System plików zostanie zamontowany bez uruchamiania odzyskiwania dziennika. Je¶li system ten nie by³ poprawnie odmontowany, to mo¿liwe, ¿e montowany w trybie norecovery bêdzie niespójny. Czê¶æ plików lub katalogów mo¿e z tego powodu byæ niedostêpna. Systemy plików przy w³±czeniu trybu norecovery musz± byæ montowane tylko do odczytu albo montowanie siê nie powiedzie.

osyncisdsync

Powoduje, ¿e zapisy do plików otwartych z ustawion± flag± O_SYNC bêd± siê zachowywaæ jakby zamiast niej u¿yto flagi O_DSYNC. Mo¿e to daæ lepsz± wydajno¶æ bez naruszenia bezpieczeñstwa danych. Jednak¿e, je¶li dzia³a ta opcja, to w przypadku za³amania siê systemu mog± zostaæ utracone aktualizacje znaczników czasu z O_SYNC.

quota / usrquota / uqnoenforce

W³±czenie systemu rozliczania udzia³ów dyskowych (quota) u¿ytkowników i wymuszenie (opcjonalnie) limitów.

grpquota / gqnoenforce

W³±czenie systemu rozliczania udzia³ów dyskowych (quota) grup i wymuszenie (opcjonalnie) limitów.

sunit=warto¶æ i swidth=warto¶æ

Stosowane do okre¶lenia jednostki i szeroko¶ci paska dla urz±dzenia RAID lub wolumenu paskowego. Warto¶æ musi byæ podana jako liczba 512-bajtowych bloków. Je¶li nie podano tej opcji, a system plików zosta³ utworzony na wolumenie paskowym lub podczas korzystania z mkfs podano szeroko¶æ albo jednostkê paska dla urz±dzenia RAID, to funkcja systemowa mount odtworzy tê warto¶æ z superbloku. Dla systemów plików utworzonych bezpo¶rednio na urz±dzeniach RAID, opcji tych mo¿na u¿yæ do przes³oniêcia informacji z superbloku je¶li po stworzeniu systemu zmieni³ siê odno¶ny uk³ad dysku. Je¶li podano sunit, to opcja swidth jest wymagana i musi byæ wielokrotno¶ci± warto¶ci sunit.

Opcje montowania dla xiafs

Brak. Chocia¿ xiafs nic nie dolega, nie jest on u¿ywany zbyt czêsto i nie jest rozwijany. Prawdopodobnie nie powinno siê go u¿ywaæ. Od Linuksa wersji 2.1.21 xiafs nie wystêpuje ju¿ w kodzie ¼ród³owym j±dra.

URZ¡DZENIE LOOP

Kolejnym mo¿liwym typem jest montowanie poprzez urz±dzenie loop. Na przyk³ad, polecenie

  mount /tmp/fdimage /mnt -t msdos -o loop=/dev/loop3,blocksize=1024

skonfiguruje urz±dzenie loop /dev/loop3 tak, by odpowiada³o plikowi /tmp/fdimage, i zamontuje je w /mnt. Ten typ montowania zna trzy opcje, konkretnie loop, offset i encryption, które s± w rzeczywisto¶ci opcjami dla losetup(8). Je¶li nie podano jawnie urz±dzenia loop (lecz tylko opcjê `-o loop'), to mount spróbuje znale¼æ jakie¶ nieu¿ywane urz±dzenie loop i u¿yæ go. Je¶li nie jest siê tak niem±drym, by zrobiæ /etc/mtab dowi±zaniem symbolicznym do /proc/mounts, to ka¿de urz±dzenie loop przydzielone przez mount zostanie zwolnione przez umount. Mo¿na te¿ zwalniaæ urz±dzenie loop rêcznie, stosuj±c `losetup -d' -- zobacz losetup(8).

PLIKI

/etc/fstab tabela systemów plików
/etc/mtab tabela zamontowanych systemów plików
/etc/mtab~ plik blokuj±cy
/etc/mtab.tmp plik tymczasowy

ZOBACZ TAK¯E

mount(2), umount(2), fstab(5), umount(8), swapon(8), nfs(5), xfs(5), e2label(8), xfs_admin(8), mountd(8), nfsd(8), mke2fs(8), tune2fs(8), losetup(8)

B£ÊDY

Jest mo¿liwe, ¿e uszkodzony system plików spowoduje za³amanie systemu.

Niektóre linuksowe systemy plików nie obs³uguj± -o sync (systemy ext2 i ext3 obs³uguj± synchroniczne od¶wie¿ania (updates) (a la BSD), gdy zostan± zamontowane z opcj± sync).

Opcja -o remount mo¿e nie byæ w stanie zmieniæ parametrów montowania (np. wszystkie parametry ext2fs, poza sb, daj± siê zmieniaæ przy ponownym montowaniu, lecz nie mo¿na zmieniæ gid czy umask dla fatfs).

HISTORIA

Polecenie mount pojawi³o siê w wersji 5 AT&T UNIX.