Linux Certif

Toute la documentation sur la certification Linux LPI

setfont

NAZWA

setfont - ³aduj font konsolowy ekranu dla EGA/VGA

SK£ADNIA

setfont [-O font+umap.orig] [-o font.orig] [-om cmap.orig] [-ou umap.orig] [-N] [font.new ...] [-m cmap] [-u umap] [-hH] [-v] [-V] X setfont polecenie setfont polecenie

OPIS

Komenda setfont Wczytuje czcionkê z pliku font.new i ³aduje do generatora znaków EGA/VGA, a opcjonalnie wypisuje poprzedni font. Mo¿e ona równie¿ wczytaæ ró¿ne tablice odwzorowañ i wypisaæ zawarto¶æ poprzednich.

Je¿eli nie podano ¿adnych argumentów (lub tylko opcjê -N dla jakiej¶ liczby N), wtedy ³adowana jest domy¶lna czcionka (8xN) (zobacz poni¿ej). Mo¿na podaæ wiele ma³ych fontów, zawieraj±cych tablice Unikodowe, a setfont po³±czy je i wczyta ca³o¶æ. Typowe u¿ycie:

setfont

Wczytaj domy¶ln± czcionkê.

setfont drdos8x16

Wszytaj podan± czcionkê (tutaj 448-glifowy [448-glyph] font drdos).

setfont cybercafe -u cybercafe

Wczytaj podan± czcionkê, który nie posiada mapy Unikodowej i dostarcz j±.

setfont LatArCyrHeb-19 -m 8859-2

Wczytaj podan± czcionkê (tutaj 512-glifowy ³±cz±cy ró¿ne zestawy znaków) i wska¿, ¿e lokalnym zestawem znaków jest ISO 8859-2.

FORMATY CZCIONEK

Standardowym formatem czcionek w Linuksie jest PSF. Posiada on nag³ówek opisuj±cy w³asno¶ci fontu takie jak rozmiar znaku, po którym wystêpuje mapa bitowa glifów, po której opcjonalnie wystêpowaæ mo¿e tablica odwzorowañ Unikodowego, daj±ca warto¶æ Unikodow± dla ka¿dego glifu. Rozpoznawanych jest równie¿ wiele innych (przestarza³ych) formatów. Gdy plik wej¶ciowy ma format strony kodowej (prawdopodobnie z rozszerzeniem .cp), zawieraj±cej trzy czcionki o rozmiarach np. 8x8, 8x14 i 8x16, wtedy jedna z opcji -8 lub -14 lub -16 musi byæ podana, by wybraæ jeden z nich. Surowe pliki z czcionkami s± plikami binarnymi o rozmiarze 256*N bajtów, zawieraj±cymi obrazy bitowe ka¿dego z 256 znaków, po jednym bajcie na ka¿d± skanowan± liniê i po N bajtów na znak (0 < N <= 32). Wiêkszo¶æ czcionek ma szeroko¶æ 8 bitów, lecz z urz±dzeniem bufora ramki (fb) u¿yte mog± byæ inne szeroko¶ci.

WYSOKO¦Æ CZCIONKI

Program setfont nie posiada wbudowanych informacji na temat trybów graficznych VGA, ale po prostu prosi j±dro o wczytanie pewnej mapy bitowej do pamiêci znakowej ROM karty graficznej. Jednak od Linuksa 1.3.1 j±dro wie wystarczaj±co o trybach graficznych EGA/VGA aby wybraæ inn± odleg³o¶æ lini (line distance). Domy¶ln± wysoko¶ci± znaku bêdzie liczba N wyci±gniêta z czcionki lub podana jako opcja. U¿ytkownik jednak mo¿e podaæ inn± wysoko¶æ znaku H, u¿ywaj±c opcji -h.

MAPY KONSOLI

W drodze od wyj¶cia programu u¿ytkownika do wy¶wietlenia na konsoli zaanga¿owanych jest kilka odwzorowañ. Gdy konsola jest w trybie utf8 (zobacz start_unicode(1)) wtedy j±dro oczekuje, ¿e wyj¶cie programu u¿ytkownika jest kodowane jako UTF-8 (zobacz utf-8(7)) i konwertuje je do Unikodu (ucs2). W przeciwnym razie, 8-bitowe wyj¶cie programu jest zamieniane na 16-bitowe warto¶ci Unikodowe za pomoc± tablicy translacji. Taka tablica nazywana jest Unikodow± map± konsoli (Unicode console map). S± cztery takie tablice: trzy wbudowane w j±dro i czwarta, która mo¿e byæ ustawiona, dziêki opcji -m programu setfont. Miêdzy tymi tablicami wybiera sekwencja eskejpowa; po wczytaniu cmap, setfont wyrzuci na wyj¶ciu eskejpow± sekwencjê Esc ( to sprawia, ¿e jest to aktywna translacja).

Przyk³adami argumentów dla opcji -m s± 8859-1, 8859-2, ..., 8859-15, cp437, ..., cp1250.

J±dro znajduje prawid³owy glif dla podanej warto¶ci Unikodowej symbolu, który ma byæ wy¶wietlony, u¿ywaj±c informacji o odwzorowaniu Unikodowym czcionki i wy¶wietla go.

Stare czcionki nie posiadaj± informacji o odwzorowaniu Unikodowym i dlatego istniej± mapy bezpo¶rednio-do-fontu (direct-to-font maps) (wczytywane tak¿e dziêki opcji -m), które daj± zgodno¶æ (correspondence) pomiêdzy bajtami u¿ytkownika, a pozycjami czcionek. Najbardziej powszechn± zgodno¶ci± jest ta podana w pliku trivial (gdzie warto¶ci bajtów u¿ytkownika s± u¿ywane bezpo¶rednio jako pozycje czcionek). Czasami preferowane s± inne zgodno¶ci, gdy¿ sprzêt PC video oczekuje, ¿e znaki rysowane bêd± na pewnych pozycjach fontów.

Gdy podany zostanie argument -m none wczytanie i aktywacja tablicy odwzorowañ zostan± powstrzymane. Poprzednia mapa konsoli mo¿e byæ zachowana dziêki opcji -om plik. Te opcje sprawiaj±, ¿e mapscrn(8) jest przestarza³y. (Jednak mo¿e byæ u¿yteczny przy czytaniu tego podrêcznika).

UNIKODOWE MAPY CZCIONEK

Zgodno¶æ miêdzy glifami w foncie a warto¶ciami Unikodowymi jest opisana przez Unikodow± tablicê odwzorowañ. W wielu plikach z czcionkami zawarte s± Unikodowe tablice odwzorowañ, które mog± byæ wskazane przez opcjê -u. Program setfont wczyta tak± Unikodow± tablicê odwzorowañ, chyba ¿e podana zosta³a opcja -ou none. Poprzednia Unikodowa tablica odwzorowañ bêdzie zachowana jako czê¶æ zapisanego pliku z czcionk±, gdy u¿yta bêdzie opcja -O. Tablica ta mo¿e byæ tak¿e zapisana w oddzielnym pliku dziêki opcji -ou plik. Te opcje sprawiaj±, ¿e loadunimap(8) jest przestarza³y.

Unikodowa tablica odwzorowañ powinna przydzieliæ kilka glifów do
brakuj±ce znaki nie s± t³umaczone, daj±c pogmatwane rezultaty.

Zazwyczaj nie jest potrzebna tablica odwzorowañ, a Unikodowa tablica odwzorowañ jest ju¿ zawarta w foncie (czasami wskazyje na to rozszerzenie .psfu), wiêc wiêkszo¶æ u¿ytkowników nie musi siê martwiæ dok³adnym znaczeniem i funkcjonalno¶ci± tych tablic.

Ka¿dy mo¿e dodaæ Unikodow± tablicê odwzorowañ do czcionki psf u¿ywaj±c psfaddtable(1).

OPCJE

-h H

Zmieñ wysoko¶æ czcionki.

-m plik

Wczytaj mapê konsoli lub Unikodow± mapê konsoli z plik.

-o plik

Zachowaj poprzedni± czcionkê w plik.

-O plik

Zachowaj poprzedni± czcionkê i mapê Unikodow± w plik.

-om plik

Przechowaj mapê konsoli w plik.

-ou plik

Zachowaj poprzedni± mapê Unikodow± w plik.

-u plik

Wczytaj tablicê Unikodow± opisuj±c± czcionkê z plik.

-v

B±d¼ gadatliwy.

-V

Wypisz numer wersji i wyjd¼.

PLIKI

/usr/share/consolefonts jest domy¶lnym katalogiem na czcionki. /usr/share/unimaps jest domy¶lnym katalogiem na mapy Unikodowe. /usr/share/consoletrans jest domy¶lnym katalogiem na mapowania ekranu. Domy¶ln± czcionk± jest plik default (lub default8xN gdy podana zosta³a opcja -N dla jakiej¶ liczby N), z mo¿liwym odpowiednim rozszerzeniem (takim jak .psf).

ZOBACZ TAK¯E

psfaddtable(1), start_unicode(1), loadunimap(8), utf-8(7), mapscrn(8)

AUTORZY